Gubb í jólakortin takk
Ég var ekki upprennandi fyrirsæta þegar ég var átta ára og jólamyndirnar voru teknar af mér á ljósmyndastofu. Enn þann dag í dag fer ég alltaf að hlæja þegar ég sé þessar tvær myndir sem voru framkallaðar eftir margra klukkutíma myndatökur. Hinar þóttu ekki boðlegar.

Ég mætti síðhærð og sæt í kjól sem amma keypti í útlöndum (ég var oft í tísku þegar ég var átta ára). Nokkrar myndir voru teknar með fiðluna af því það er svo gasalega krúttlegt að láta börn þykjast spila á hljóðfæri fyrir framan myndavélar. Ég var samt óeðlilega hokin allan tímann, eins og jafnvel það að sitja í stól og brosa væri mér ofviða. Ljósmyndarinn var frekar pirraður, enda ábyggilega ekki hans helsta ambissjón í lífinu að taka jólamyndir af áhugalausum og leiðinlegum börnum.

Fyrir lokamyndirnar var dregin á sviðið grísk súla til að taka mynd af okkur feðginunum hlið við hlið. Þá var eins og birti yfir mér og ég yrði ekki alveg eins glötuð og fýld. Ljósmyndarinn rauk til og ætlaði að smella af eins og nokkrum myndum. Ekki vildi þá betur til en að ég byrjaði að gubba og gubba og hélt áfram lengi, lengi. Heppinn ljósmyndari náði semsagt á mynd minni fyrstu gubbupest. Ekki fengum við þá mynd í jólakortin samt, því miður. Ég gæfi mikið fyrir að eiga myndina í ramma.