Eg er i heimsokn hja vinkonu minni i Kuala Lumpur. I fyrradag laestum vid okkur uti i 6 klukkutima. Fyrst klifradi eg upp a thak i leit ad opnum glugga en fann engan. THa gafumst vid upp og reyndum ad hafa ofan af fyrir okkur. Vid gerdum simaot, vinkona min hringdi til Islands og eg til Japans. Sidan toldum vid okkur tru um ad thad vaeru orlog okkar ad vera laestar uti til ad forda okkur fra bradum bana. Vid akvadum ad thad hefdi skogarbjorn laedst inn i herbergid a medan vid vorum uti og nuna vaeru skordyr ad eta hann. Vid thokkudum svo orlogunum fyrir thetta kraftaverk sem bjargadi lifi okkar. Ad lokum sofnudum vid og fosturforeldrar hennar voktu okkur og hleyptu okkur inn thegar thau komu heim eftir kvoldbaenir i moskunni.

I gaer spurdi eg mann hvad klukkan var. Eg gekk i burtu og hann elti mig. Sidan sagdi hann ,,talar thu islensku?". Eg fekk sjokk og gapti a manninn. Hann er malasiskur, hefur aldrei komid til Islands en virdist vita nakvaemlega ALLT um Island. Og hann attadi sig a thvi ad eg er islensk ut af hreimnum minum. Hjalpi mer allir heilagir. Og uppahalds jolalagid hans er Hatid fer ad hondum ein.

Eg fae alltaf sjokk thegar eg lit i spegil og se hvad eg er hvit. THa hugsa eg: ja thess vegna verda allir steinhissa thegar eg tala malasisku. Eg er nefnilega sjalf farin ad verda steinhissa thegar eg se hvitt folk tala malasisku, geng meira ad segja svo langt ad tala um thad a malasisku i theirri stadfostu tru ad thetta seu turistar. Og stundum hef eg rangt fyrir mer.