Thad kom mynd af mer i malasisku dagbladi af thvi ad eg helt raedu fyrir hond skiptinemanna. A myndinni var eg med hnykladar bryrnar og mjog reidileg a svip, eg hlo datt thegar eg sa myndina.

Nuna er Ramadhan, manudurinn thegar muslimar neita ser um mat og drykk fra korter i sex a morgnana til fimm minutur yfir sjo a kvoldin. Eg fasta thegar eg er heima en annars er eg mikid ad ferdast nuna og tha fasta eg litid. THad er mjog skemmtilegt a Ramadhan. A hverju kvoldi bregdum vid blysum a loft uti og leikum okkur med stjornuljos.

Um sidustu helgi forum vid Kinako til litillar turistaeyju. Vid heldum ad thad vaeri hradbanki a eyjunni en svo var ekki. Vid neyddumst thvi til ad beita personutofrum okkar til ad fa kvoldmat og fleiri naudsynjar.
Vid eyddum storum hluta ferdarinnar i ad syngja gudinum mosquitorepelliusi lof og dyrd og maka sidan a okkur oskunni af moskitovorn til ad verja okkur fyrir moskitobitum.
Kinako kom med fidluna sina og vid sungum og spiludum a strondinni um kvoldid. Ljufir tonarnir lodudu ad addaendur okkar sem splaestu a okkur randyrum mat og drykk ad okkur fannst.
Sidan var okkur bodid ad spila a bar naest thegar vid komum. Vid erum ad hugsa ad thiggja bodid og fara aftur thvi vid naer gretum thegar vid thurftum ad fara heim, vid skemmtum okkur svo vel.

Thessa dagana er eg nalaegt Penang. Eg gisti heima hja AFS sjalfbodalida sem merkilegt nokk hefur komid 12 sinnum til Islands. A hverjum degi fer eg svo ut a eyjuna og skoda mig um. Eg verd herna thangad til a sunnudaginn.

Nu fer ad styttast. Eftir 7 vikur pakka eg saman og flyg heim. Hver fer ad verda sidastur ad tryggja ser pakka fra Malasiu.

Ja hei! I gaer sa eg svo hrikalega flottan kjol i bud sem var lika dyr. O hvad mig langar i hann. Ahh. Eg held eg kaupi hann bara.