Vei i dag er thjodhatid. I gaer maetti eg i skolann eftir langt fri. I skolanum minum safnast nemendur daglega saman i samkomusalnum til ad hlyda a kennarana leida tha i allan sannleikann um lifid. Oftast er farid yfir skolareglur og hamrad a hversu mikilvaeg prof eru orlogum okkar. Einu sinni var nokkurra klukkustunda fyrirlestur thar sem logreglumadur kom og taladi um muninn a godu og illu. Til thess notadi hann glaerur. Hann varadi folk vid ad nota eiturlyf, reykja, drekka, sofa hja fyrir hjonaband, samkynhneigd og hvort hann minntist a kynlif med dyrum man eg ekki svo gjorla.
I gaer var tho rosalega skemmtileg samkoma. Kennari taladi um sjalfstaedisbarattuna, stelpukor song nasyid (eiginlega gospel fyrir muslima) og sungu alveg ofsalega, ofsalega vel, oll fengum vid litla fana og hropudum til ad hylla sjalfstaedid.

Eg hef aldrei hitt Malasiubua sem telur visindi og tru ekki fara saman. Eg held thad se svoleidis i um thad bil gjorvallri Asiu. Jafnvel sosialiskar hreyfingar i Malasiu setja truarbrogd i fyrsta saeti. Athyglisvert.

Thad var ofsalega gaman a ferdalagi. Eg tyndi gemsanum i Melaka, thar med ollum simanumerum hja vinunum i Malasiu. Eg er buin ad fara margoft i gongutura sidustu daga i theirri von ad hitta a folk og safna numerum upp a nytt.

September er ad renna upp. Thad er ordid hrikalega stutt eftir. Eftir orfaa daga fer eg til frumbyggjanna. Thad verdur skemmtilegt vona eg. Oskid mer gods gengis.