Min faer ad njota sin
I fyrradag var ithrottadagur i skolanum minum. Enginn venjulegur ratleikur i Laugardalnum, nei nei og sei sei. Tharna var sko skrudganga og allt heila klabbid. Eftir nokkrar misheppnadar tilraunir til ad hlaupa thrja kilometra i thrjatiu stiga hita sidustu vikur skradi eg mig ur theim lid rett fyrir keppnina. Ja eg veit eg a ad geta hlaupid meira, vid hlaupum meira i leikfimi i MH. En komm-on hafid thid reynt ad fara i leikfimi a eyju vid midbaug? Nei, helt ekki.
I stadinn fekk eg ad gera annad sem hentadi mer mun betur. Kennararnirbadu mig (eftir ad hafa sed mig syna nokkur handahlaup) ad leida skrudgonguna med fimleikastokkum. Eg kvadst skildu reyna thad, med minum nyja malasiska svip sem stendur fyrir uppgerdarhovaerd. Svo leiddi eg skrudgonguna vid mikil fagnadarlaeti og tok alls kyns stokk.

Seinna um daginn lenti eg a spjalli vid nokkrar mjog skemtilegar stelpur sem eru i skolanum en koma fra Sabah sem er a malasiska hluta Borneo. Modurmal theirra er Suluk. Thaer lofudu ad kenna mer thad en eg vard ad sverja ad kenna ekki neinum. Mer fannst eg komin inn i Hringadrottinssogu, tungumal sem bua yfir toframaetti. Thetta er brjalaedislega spennandi og thessar stelpur eru mjog skemmtilegar.