Afmaelid mitt var skemmtilegt. Allir i skolanum minum mundu eftir thvi, enda engin furda thar sem eg hef oedlilega mikinn ahuga a eigin afmaelum og tala serstaklega mikid um thau. Svo fekk eg koku og tvo adra skiptinema i heimsokn i matsoluna. Tha gladdist eg mikid.

Alveg sidan eg kom hingad hef eg maent longunaraugum a litla braudbud sem ber nafnid Paris. Eg er nefnilega veik fyrir Frakklandi og hversu ofrumlegt sem einhverjum kann ad finnast thetta nafn dro thad mig ad ser eins og blodi islenskrar stulku dregur myflugur til sin.
Eg gaf mer tho ekki tima fyrr en um sidustu helgi til ad fara. Eg keypti mer koku og settist nidur. Kakan var hrikalega vond enda eru braud og Asia ekki alveg blanda sem virkar. Eg var hins vegar haestanaegd med ad hafa fundid mer eitthvad likt kaffihusi til ad hanga a.