Só þótt stétt þín sé stórgóð
eða stultukennd leið þín,
það er stórhríð að stugga burtu,
staðleysan dvín.
En ég skeit einni görnu,
einni görnu sem hrín.
Ég er foxí gella,
þú ert kominn vegna mín.

Það er erfitt að líma saman
linka og slef.
Ég hef ekkert að sjóða
nema seigt og rautt nef.
Ég er kanín' og líf mitt,
litla höku ég hef.
Og í box set ég son minn.
Þú ert son minn, Lúsífer.

Brjóstahöld eru betri
sérhvers minns, sands, kyns, manns.
Og í forgrunn' er línuívilnun,
það er línuívilnunin hans.
Það er línuívilnunin okkar,
okkar vaxandi flokks.
Í gegnum sokka kemur fylgið,
fylgi fortíðarsmokks.


Eftir Uglu Egilsdóttur og Önnu Tryggvadóttur.