Jæja, núna er ég á fullu að læra undir spænskupróf
Mig langar til að mæla með sérlega hlutlægri bók sem ég las um dagana um stjörnumerkin. Ég verð að segja að ég hef meiri áhuga á sjálfri mér eftir lesturinn, mér finnst ég merkilegri manneskja en áður. Það versta er að ég er farin að öfunda öll hin stjörnumerkin af því hvað þau eru merkileg. Linda Goodman, sem er höfundur áðurnefndrar bókar, er alveg einstaklega lítið fyrir væmni og háfleygni:

Úranus er sifellt að valda togstreytu í sál vatnsberans, því þessi óútreiknanlega og grimma pláneta breytinganna veldur því að hann sér skýrt fram í tímann. Vatnsberinn tilheyrir mannkyninu. Hann er fulltrúi vona þess og dýpstu hugsjóna. Jafnvel málmur Vatnsberans, úraníum, er eiginlega ekki málmur, heldur geislavirkt, málmkennt efni, sem hvergi finnst hreint. Það er mikilvægt í öllum kjarnarannsóknum og getur stanslaust haldið áfram að klofna. Þeir, sem vilja kynnast Vatnsberanum, geta aðeins skyggnst inn í leyndan heim hans þegar átta eldingar endurkastast í safírsteini þessa stjörnumerkis, en þér mun aldrei takast að rýna í hið einmanalega hjarta hans eitt andartak. Nema auðvitað ef þú býrð líka í landi morgundagsins.

Mér finnst að það ætti að setja þessa bók upp sem leikrit.